Als kind weten sommigen wat ze later willen worden en anderen totaal niet. Ik behoorde op de leeftijd van zes jaar oud steevast in die eerste categorie. Dit was de leeftijd waarop ik wist wat ik later wilde zijn: modeontwerper. Vlak voor mijn zesde levensjaar vermoedde mijn moeder al kennelijk dat dit het geval zou zijn. Ik speelde vaak het spelletje Sims op onze gezamenlijke computer en ze ontdekte daar een verrassende trend in. Veel van mijn schoolvrienden die soms bij ons langsgingen startte vaak een nieuwe familie binnen het spel zodat ze het huis opnieuw mochten bouwen. Dit was voor een vriend van mij, genaamd Felix, zeer zeker het geval. Hij kwam soms wel elke dag van de week langs om het spelletje te spelen. Later is hij dan ook bouwkunde gaan studeren en architect geworden. Zelf wilde ik nooit opnieuw beginnen, maar doorspelen met de characters die Felix had gemaakt. Ik vond het heerlijk om naar de verschillende kleding opties te kijken van het spel. Soms speelde ik wel dagenlang en op school begon ik de outfits na te tekenen tijdens tekenles. Vanaf dat moment wist mijn moeder hoe het zat en ze besloot me met mijn keuze te helpen. Samen deden we er alles aan om een opleiding te vinden die aansloot bij mijn wens.

Geld verdienen

Na mijn eindexamens op de middelbare school pakte ik mijn tassen om te verhuizen naar Amsterdam. Mijn moeder en ik hadden na dagenlang beraad gekozen voor de modeschool Luzac, gevestigd naast het World Fashion Centre in Rotterdam. Beide twijfelde we tussen de modeschool in Rotterdam en Amsterdam, maar uiteindelijk is het die in Rotterdam geworden dankzij de locatie. Ik heb het dan niet alleen over het feit dat de school naast het World Fashion Centre ligt, maar ook dat Rotterdam een stuk goedkoper is om in te wonen. De klassen op school waren heel open en gingen uit van ontzettend veel zelfstudie. Zelf besloot ik de zakelijke kant op te gaan. Mijn ambities waren wat veranderd sinds mijn kindertijd. Ik wilde graag werken in de modeindustrue, maar ik wilde ook geld verdienen. In mijn eerste jaar startte ik direct een bedrijfje met vier klasgenoten waarmee ik het goed kon vinden. De school was klein, dus zochten we vaak naar een vergaderlocatie Rotterdam via onemeeting.com om met elkaar te kunnen overleggen hoe onze volgende collectie eruit zou zien. Het logo van het bedrijf was een kleine schattige teddybeer. We hadden het merk simpelweg “Teddy” genoemd. Na wat promotiefilmpjes en wat BN’ers die ons merk droegen waren we, zoals ze zeggen, “in business”. Ik kan niet wachten op wat de toekomst nog voor ons in petto heeft!